dinsdag 2 februari 2010

UWV

Morgen is het dan zo ver. Dan gaat er eindelijk eens iemand van het UWV bedenken hoe het met mij gaat. Iemand anders dan een ziektewetuitkering-beoordelaar of een intakemevrouw of iemand van het call center. Nou gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat ik er weinig vertrouwen in heb. Aangezien ik nog niet weet of ik aangenomen ben bij de baan waar ik vandaag op gesolliciteerd heb (boring job but just need it), heb ik besloten maar gewoon met deze dokter van het UWV te gaan praten.
Wat is nu dan het probleem? Nou ik ben helemaal niet zo benauwd, sterker nog dat gaat best goed. Maar ik heb wel een heleboel andere klachten, diabetes, depressiviteit, vermoeidheid en een beetje astma. De reden waarom ik thuis zit is dus niet meer zo belangrijk, maar is dat belangrijk? In hoeverre gaat deze persoon mij serieus nemen? Mevrouw ik zie dat u thuis zit voor astma, maar ik merk daar niet zoveel van? Bent u depressief? Daar kan ik niks aan doen en dat is normaliter geen reden om thuis te blijven, nee dat klopt, astma ook niet. Diabetes? U spuit insuline? Prima toch, even naar het toilet en u kunt aan het werk.
Dat zijn zo ongeveer de gesprekken die ik met mezelf voer. Ik weet niet wat ik wil. Ik word ziek van het thuis zitten, maar van werken word ik ook niet beter. Nu zie ik mij gedwongen door het uwv om te gaan werken, maar wat gaat me dat opleveren? Ga ik dan alles wat ik nu heb opgebouwd weer inleveren? Of ben ik genoeg hersteld om me weer als een "normaal" mens te gaan gedragen of moet ik gewoon nooit meer werken en een saai en boring life gaan lijden? Het is toch allemaal redelijk afhankelijk van wat het UWV morgen te melden heeft...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten