Eigenlijk is met de titel van het blog alles al gezegd. Daan's wereld. Ik leefde vannacht/gisteravond weer eens in mijn eigen wereld. En in die wereld gebeurt natuurlijk alles zoals ik dat graag wil. Dat ik mijn liefhebbende man meetrek in mijn miserabele ellende is echter niet heel erg fair. Ook niet om hem de schuld te geven. En al helemaal is het niet lief dat ik hem dan zaken verwijt waar hij notabene niks aan doen. Dan rest natuurlijk de vraag, waarom doe je dat dan?
Had ik daar het antwoord maar op, of liever gezegd had ik daar maar een simpel antwoord op. Want een simpel antwoord bestaat niet.
Ik kan voor mijn eigen verdediging opvoeren dat ik nogal slecht in mijn vel zit. Dat ik alle teleurstellingen nu wel zo'n beetje zat ben. Ik wil gewoon leven, ik wil niet het gezeik van het zijn van een chronische zieke. Maar ik ben het wel en get over it girl. Hou op met zeuren, neem het zoals het is en ga vooral je man geen dingen verwijten waar hij al helemaal niks aan kan doen. Hij is er altijd voor je, en dan durf jij nog te gaan klagen dat ie iets niet wil? Daan ga je schamen! Dat doe ik al genoeg nu. Ik voel me zo ontzettend schuldig, dat ik mede door een paar glaasjes wijn teveel, ik me zo heb laten gaan. Aan de ene kant is dat misschien wel goed, ik uit wat me dwars zit, maar aan de andere kant blijf ik van mening dat ik het maar beter voor me kan houden, want zo schiet helemaal niemand er iets mee op.
Kijk lief, ik ben er echt wel bezig, ik doe de dingen niet zomaar en ik kan niet van jou verwachten dat je 24/7 klaar staat voor mij omdat ik dat nou eenmaal wil. Jij geeft goed tegengas, ik moet nog leren dat Nee echt nee is en dat je met drammen ook niet ver komt.
Een blog voor mijn man, om een heel klein beetje uit te leggen wat me bezielde.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten